Samuel Beckett

Samuel Barclay Beckett (Foxrock, Dublin, 13 april 1906 — Parijs, 22 december 1989) was een Ierse (toneel)schrijver en dichter.

Beckett werd geboren op Goede Vrijdag, 13 april 1906.

Hij studeerde Frans, Italiaans en Engels aan het Trinity College in Dublin van 1923 tot 1927. Vlak daarna werd hij aangenomen als leraar in Parijs. Daar ontmoette hij James Joyce, die een enorme invloed op hem had. Beckett schreef zijn eigen verhalen terwijl hij secretaris was van Joyce.

Zijn bekendste boeken zijn waarschijnlijk de drie die bekend staan als « de trilogie »: Molloy (1951), Malone Meurt (1951 in het Frans, in 1958 vertaald in het Engels) en L’Innommable (1953, vertaald in 1960).

Beckett is het meest beroemd geworden door het toneelstuk En attendant Godot (uitgebracht in 1952 in het Frans, Engelse vertaling uitgebracht in 1955). Het stuk kreeg in eerste instantie slechte kritieken, maar langzaam werd het erg populair. Hetzelfde geldt voor het stuk Fin de partie.

Omdat zijn stukken na 1947 vrijwel alle in het Frans geschreven zijn, wordt hij samen met Ionesco gezien als de beste Franse toneelschrijver van de twintigste eeuw. Hij vertaalde zijn stukken zelf in het Engels.

De theaterstukken die hij schreef zijn kaal, minimalistisch en diep pessimistisch over menselijke natuur en de lotsbestemming van de mens. Zijn thema’s werden ook steeds cryptischer.

Hij kreeg de Nobelprijs voor de Literatuur in 1969.

Hij ligt begraven op het Cimetière du Montparnasse in Parijs.

Bron: Wikipedia